میراث انقلابی چه گوارا

کتاب بسیار خوبی است و از معرفیِ اجمالیِ چه گوارا فراتر می‌رود و به نقد او می‌پردازد و نقدهای دیگران بر «چه» را پاسخ می‌دهد. جذاب‌ترین بخش کتاب که به نظرم معرف بهترین وجه چه‌گواراست، فصل «اومانیسم مارکسیستی» است که با تاکید نشان می‌دهد این رزمنده بیش از آن‌که یک مارکسیست باشد یک اومانیست است و به همین دلیل از مخالفت با مارکس و لنین و شوروی و چین واهمه‌ای ندارد.

کتابی که اول باید بخوانم و سپس نظر بدهم.

چهل سال بعد از اعدام چه گوارا هنوز هم زندگی وی و کارهایش یکی از بحث‌های ادامه‌دار در جهان است. خیلی از صاحب‌نظران از جمله نلسون ماندلا از وی به عنوان یک قهرمان نام می‌برد و او را الهام‌دهندهٔ آزادی برای تمامی کسانی می‌داند که آزادی را دوست دارند، همچنین ژان پل سارتر وی را هم روشنفکر می‌دانست و هم از او به عنوان کاملترین انسان عصر ما یاد می‌کرد. چه گوارا یک قهرمان ملی دوست‌داشتنی برای کوبائیان باقی می‌ماند و تصاویر وی روی سکه‌های فلزی کوبایی را زینت داده‌است و دانش آموزان هر روز را در مدرسه با این حرف آغاز می‌کنند که: ما نیز مثل چه خواهیم شد. ترانه آستا سیمپره که به یاد او ساخته شده از ترانه‌های محبوب است و به چند زبان اجرا شده‌است. در سرزمین مادری وی آرژانتین جایی که در دبیرستانها نام وی را به خاطر می‌سپارند موزه‌های بیشماری از چه کشور را پر کرده‌است و در سال ۲۰۰۸ یک مجسمهٔ برنزی از او در شهر تولدش روزاریو نصب گردید. علاوه بر این چه گوارا برای بعضی از بولیویایی‌ها به حضرت ارنست معروف است و او را فرد مقدسی دانسته و می‌پرستند.